اینکه شما چند ساعت در شبانه‌روز می خوابید و نحوه خوابیدن شما به چه شکل است میتواند نشان دهنده این باشد که بیشتر با کدام چاکرا زندگی می‌کنید و کدام یک در شما غالب‌تر است که در مورد آن در برخی کتب سنتی آسیایی صحبت شده است.
افرادی که بیشتر از طریق چاکرای اول زندگی می‌کنند معمولا میزان خواب در آنها زیاد است و به ۱۰ الی ۱۲ ساعت در روز میرسد و حالت خوابیدن آنها بیشتر بر روی شکم است.
در مورد افرادی با غالبیت چاکرای دوم، ساعت خواب بین ۸ تا ۱۰ ساعت بوده و معمولا به حالت جنینی میخوابند .
در مورد چاکرای سوم، افراد خوابشان ۷ تا ۸ ساعت بوده و بیشتر به پشت می خوابند.
دقت کنید که منظور ما از این مقدار ساعات خواب آن است که فرد با چنین ساعاتی احساس خواب کافی میکند و نه اینکه مجبور باشد به خاطر کار و مدرسه زودتر از خواب بیدار شده و احساس خواب آلودگی کند. بنابراین باید تعداد ساعات خوابی که فرد بدون هیچ دغدغه ای در آن به استراحت کافی می‌پردازد در نظر گرفته شود.
کسانی که با غالبیت چاکرای چهارم زندگی می‌کنند به میزان ۵ الی ۶ ساعت خواب نیاز داشته و جهت خوابیدن آنها به سمت چپ است.
در مورد چاکرای پنجم این عدد به ۴ الی ۵ ساعت میرسد و به هر دو جهت چپ و راست به صورت تناوبی میخوابند.
شخصی که چاکرای ششمش فعال باشد گاهی به ۴ ساعت خواب هم قناعت می کنند و معمولا هم خواب آگاهانه زیاد می بینند.
کسانی که به زندگی از طریق چاکرای هفتم رسیده‌اند تنها جسم آنها به منظور استراحت به خواب رفته ولی ذهن آنها آگاه است و خوابشان نیز آگاهانه می باشد. دیگر چنین افرادی به صورت عادی نمی‌خوابند. برای یک انسانی که به روشن‌بینی میرسد دیگر بیهوش شدن در حین خواب معنا ندارد و خوابش همچون بیداری‌اش همراه با آگاهی است.
البته دقت کنید که این آمارها در مورد اشخاص عادی است وگرنه برخی از افراد ممکن است به دلیل برخی بیماریهای ژنتیکی و یا کار مفرط و خستگی بیش از حد به خواب بیشتری نیاز داشته باشند و الزاما به میزان فعالیت چاکراهای آنها مربوط نمی‌باشد.
بنا بر موارد گفته شده شما خودتان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ حتما دقت کرده اید که هر چه قدر معنویت اطرافیان شما بالاتر باشد معمولا سحرخیز تر بوده و به خواب کمتری هم نیاز دارند و هر چه قدر بصیرت آنها کم بوده و غرق در مادیات باشند خوابشان نیز بیشتر بوده و اگر هم مجبور باشند کمتر بخوابند ممکن است به خاطر اجبار انجام کارهای روزانه باشد و نه اینکه آن مقدار خواب برایشان کافی باشد....
برگرفته از کانال لایت ورکرز
از کتاب ۲۱ درس برای قرن بیست و یکم
یووال نوح هراری
ترجمه نیک گرگین
... این آزمایش وحشتناک از هم‌اکنون آغاز شده است. تغییرات اقلیمی، که یک آیندۀ محتوم است ـ در تفاوت با جنگ هسته‌ای ـ واقعیتی حی و حاضر است. یک توافق علمی وجود دارد که می‌گوید فعالیت‌های انسانی، به‌ویژه انتشار گازهای گلخانه‌ای، مثل دی‌اکسیدکربن، در حال ایجاد تغییرات اقلیمی در ابعادی ترسناک است.(7)
هیچ کسی دقیقاً نمی‌داند که چه مقدار دی‌اکسیدکربن در ادامه میتواند در فضا منتشر شود، بدون آن که موجب بروز یک فاجعهٔ طبیعی برگشت‌ناپذیر شود. اما برآورد‌های علمی به‌دست آمده نشان می‌دهند که اگر ما انتشار گازهای گلخانه‌ای را، طی بیست سال آینده، به میزان چشم‌گیری پایین نیاوریم، دمای متوسط کرۀ زمین تا بیش از دو درجهٔ سانتیگراد بالا خواهد رفت،(8) که منجر به گسترش بیابان‌ها، نابودی کوه‌های یخی، بالا آمدن آب اقیانوس‌ها و حوادث پی‌درپی آب و هوایی شدید، مثل طوفان‌ها و گردبادها خواهد شد.
این تغییرات به نوبهٔ خود باعث متوقف شدن تولیدات کشاورزی خواهند شد، شهرها زیر آب خواهند رفت، بخش‌های عظیمی از جهان غیر قابل سکونت خواهند شد، و موجب مهاجرت صدها میلیون پناهنده در جست‌وجوی محلی برای سکونت خواهد شد.(9)
علاوه بر این، ما به سرعت به تعدادی نقاط اوج نزدیک می‌شویم که در ورای آنها حتی یک کاهش چشم‌گیر در انتشار گازهای گلخانه‌ای هم برای معکوس کردن روند فجایع جهانی کفایت نخواهد کرد. برای مثال، اگر گرمایش جهانی لایه‌های یخ‌های قطبی را ذوب کند، نور خورشید کمتری از سیارۀ زمین به فضای بیرون خارج خواهد شد.
این بدین معنا خواهد بود که سیاره گرمای بیشتری را جذب میکند، دما باز هم بالاتر می‌رود، و ذوب شدن یخ‌ها شدت بیشتری می‌گیرد. وقتی تداوم این وضعیت از یک مرز بحرانی عبور میکند، نیروی متراکم غیرقابل مقاومتی را به‌وجود خواهد آورد که تمامی یخ‌های مناطق قطبی را ذوب خواهد کرد، حتی اگر ما سوخت زغال‌سنگ، نفت و گاز را متوقف کنیم.
بنابر این کافی نیست که فقط به خطراتی که در پیش رو داریم واقف باشیم. از این رو بسیار حیاتی است که ما حقیقتاً همین الان کاری در این رابطه انجام دهیم.
....
در سال 1954،خلبانان نیروی هوایی در ایالت نیومکزیکو برای یک پرواز آزمایشی ساعت 13:00 از باند فرودگاه بلند شده و برای پروازی دو ساعته و اجرای تمرینات طراحی شده به پرواز درآمدند.
دو جت جنگنده ب 52 به خلبانی مل نورن و داگلاس هریسون، ساعتی از پروازشان می گذشت و آنها با هم مشغول شوخی بودند، در این اثنا مل توجهش به نقطه سیاهی در افق جلب شد و بلافاصله از خلبان هواپیمای دیگر پرسید آیا او هم آن نقطه را می بیند، داگلاس ابتدا دقیقا متوجه نشده بود اما وقتی بدقت نگاه کرد آنرا دید و بلافاصله تایید کرد که آنرا دیده است. آنها بلافاصله موقعیت آن نقطه را به برج کنترل اعلام کرده و از مسئول برج سوال کردند آیا در آن موقعیت ترافیکی وجود دارد یا نه؟ که برج به آنها اعلام نمود هیچ ترافیکی در آنجا وجود ندارد.
اما خلبانان به برج اطلاع دادند که شی ای را می بینند. در هر حال آنها اجازه گرفتند برای شناسایی شی بروند و این اجازه به آنها داده شد. آنها بلافاصله بطرف شی حرکت کردند، حدود 5 دقیقه بعد، تعدا نقطه ها سه تا شد و آنها آنرا دوباره به برج اطلاع دادند اما همچنان چیزی در رادار دیده نمی شد. در این حالت، آنها که بسیار متعجب شده بودند، بطرف اشیا با سرعت بیشتری حرکت کردند.
اکنون به جایی رسیده بودند که تقریبا تقریبا می توانستند آن نقاط را ببینند، سه شی به اشکال مکعب مستطیل در آسمان ایستاده بنظر می رسیدند. آنها هرگز چنین وسایل یا هواپیماهایی را ندیده بودند و بهیچوجه بنظر نمی رسید زمینی باشند، در این زمان، مل که بسیار نگران شده بود از داگلاس سوال کرد که آیا لازم است جلوتر بروند؟ آنها تمام ماجرا را به اطلاع برج مراقبت و فرماندهی نیروی هوایی رساند و به آنها دستور داده شد، جلوتر نروند تا یک تیم شامل چندین هواپیمای جنگنده به آن موقعیت فرستاده شوند. اما قبل از اینکه بخواهند تغییر مسیر دهند، آن سه شی با سرعتی دهها برابر سرعت یک جنگنده بطرف شان پرواز کردند و در چشم بهم زدنی به آنها رسیده و در سه طرف جت های جنگنده قرار گرفتند.
ناگهان تمام سیستم ها و دستگاه های جت ها و همچنین ارتباط شان با برج قطع شد و هر دو هواپیما در آسمان خاموش شدند و اکنون مانند یک گلایدر پرواز می کردند.
دو خلبان که بشدت از این وضعیت هراسان شده بودند نمی دانستند چکار باید انجام دهند، قدرت هر گونه عکس العملی از آنان سلب شده بود. باقی داستان را از زبان مل نورن بشنوید : در یک آن همه چیز از کار افتاد هر کار کردم نتوانستم با کسی ارتباط برقرار کنم، بشدت ترسیده بودم ناگهان دیدم صدایی در هدفونم پیچید و فردی با زبان انگلیسی آکسفورد سلیس بمن گفت : نترس، ما کاری با شما نداریم و کاملا در صلح آمده ایم فقط می خواهیم یک پیام را به همنوعانت برسانی و آن اینکه جلوی سلاح های هسته ای را بگیرید و بیش از این موجودیت خودتان و دیگران را بخطر نیندازید. اگر اینکار را بکنید خیلی بنفع تان است اما در غیر اینصورت مجبوریم مداخله کنیم......
بمحض قطع شدن صدا، دیدم که موتور هواپیما غرشی نمود و تمام دستگاه ها شروع به کار کردند، بلافاصله با داگلاس ارتباط برقرار کردم و دقیقا همین اتفاق هم برای او افتاده بود. ساعتی بعد به فرودگاه رسیدیم و گزارشی مفصل را نوشتیم، در همان شب چند نفر از سازمانی آمده و پس از بازجویی به ما هشدار دادند چیزی نباید از این ماجرا به کسی بگویید. مل نورن بلاخره چند سال پیش حاضر شد و پرده از راز 60 ساله برداشت.
〰〰〰〰〰〰〰